Στον μπαμπά μου..

Είμαι μια σκέψη που έχει πόδια
είμαι ένα λάθος χωρίς φωνή
είμαι μια αλήθεια απ' τα υπόγεια
που τα 'χει κλέψει η σιωπή.

Είμαι ένα όνειρο σακατεμένο
της κάθε μέρας υποταγή
είμαι συναίσθημα που περιμένω
σε λάθος στάση λάθος στιγμή.

Μέσα απ' τα υπόγεια κι απ' τη σιωπή
χωρίς κατεύθυνση μα, απετώ σιωπή.

Είμαι όλα εκείνα που αποφεύγω
και άλλα τόσα που έχω σκεφτεί
είμαι το πείραμα που περιμένω
να προσπεράσει και να χαθεί.

Μέσα απ' τα υπόγεια κι απ' τη σιωπή
χωρίς κατεύθυνση μα, απετώ σιωπή.

[Υπόγεια ρεύματα: "Είμαι μια σκέψη"]

Είναι τόσο άσχημο όταν νιώθεις πως έχεις απογοητεύσει αυτούς που πραγματικά είναι δίπλα σου, αλλά και τόσο άδικο να μην μπορουν να δεχτούν τα λάθη σου! Το ξέρω πως κάποια μέρα όλα θα είναι εντάξει ξανά και πως όταν θα θυμώμαστε αυτό το σκηνικό θα γελάμε... Αλλά τώρα επειδή κανείς μας δεν είναι σε καλή ψυχολογική κατάσταση για να δει το "όμορφο" μέλλον..θέλω να σου πω πως από τα λάθη μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι! Πήρα το μάθημα μου, έφαγα γερό χαστούκι μην νομίζεις! Έπεσα αλλά θα σηκωθώ ξανά και θα σταθώ στα πόδια μου.. Δεν είναι εύκολο μετά από κάτι τέτοιο αλλά επιβάλλεται! Σ'αγαπάω πάρα πολύ ο,τι και να λες γιατί ξέρω πως πάντα θα νοιάζεσαι για μένα! Κανένας δεν είναι τέλειος! Έχε στο μυαλό σου μόνο αυτό μήπως και με καταλάβεις! Υπήρξες κι εσύ στην ηλικία μου έτσι δεν είναι μπαμπά;

Μικρό ξωτικό..