Γεια χαρά..!

Θέλω ν' ακούσω
ένα παράξενο τραγούδι που να λέει
για ένα αυτοκίνητο ανοιχτό στην παραλία
για μία βόλτα με μια παρέα
που δε χρειάζεται κανείς τους να μιλάει
μονάχα ο καθένας να κοιτάει όπου γουστάρει
ένα σκυλί, ενα ζευγάρι
τις μηχανές που ξεκινάνα πριν ανάψει το φανάρι.

Τα παραμύθια δεν είν' αλήθεια
αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα, δεν είναι ψέμματα
όπως αυτά που αραδειάζεις κύριε Megaman.
Αυτοί μασάνε τα διαμάντια
και φτύνουνε γυαλιά, κύριε Megaman
αυτό είναι τρέλλα.
Αυτοί μασάνε τα διαμάντια, και φτύνουνε γυαλιά
αυτό είναι τρέλλα.

Αυτοί μπερδεύουνε τη βία με τη δύναμη
την αλητεία με τη μιζέρια.
Αυτοί μπερδεύουνε τη βία με τη δύναμη
αυτό είναι τρέλλα.

Τα παραμύθια δεν είν' αλήθεια
αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα.

Θέλω ν' ακούσω
ένα παράξενο τραγούδι που να λέει
για ένα αυτοκίνητο ανοιχτό στην παραλία
για μία βόλτα με μια παρέα
που δε χρειάζεται κανείς τους να μιλάει
μονάχα ο καθένας να κοιτάει όπου γουστάρει
στον ουρανό...
τις μηχανές που ξεκινάνα πριν ανάψει το φανάρι...

[Ξύλινα σπαθιά: “Ένα παράξενο τραγούδι”]

Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα! Πόσο σωστός είναι αυτός ο στίχος? Και πόσα ψέμματα μας αραδιάζουν καθημεριμενά? Τα παραμύθια μας πειράζουν ή όλου του είδους τα γεγονότα που διαπράττονται συνεχώς? Τουλάχιστον στην παιδική σου ηλικία δεν νιώθεις εγκλοβισμένος και απογοητευμένος με αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και μπορείς εύκολα να ταυτιστείς με κάποιο παραμυθένιο κόσμο. Αλλά η ώρα πάει 4 και είναι αργά για άλλες συζητήσεις... Καλό ξημέρωμα και καλή αρχή!

2 φίλες. Ντορεμι και Μικρό ξωτικό!